Działalność nurtu niepodległościowego obejmowała dwie formy: działania do wewnątrz oraz działania na zewnątrz. Te pierwsze miały z reguły charakter niejawny i nasza wiedza na ich temat opiera się głownie na rozumowaniu w oparciu o nastepstwo zdarzeń - rezultaty tych działań wskazuja na to, że miały one miejsce. Przykładowo - dowodem na prowadzenie prac studyjnych jest "Rewolucji bez rewolucji" Leszka Moczulskiego (opracowanie z maja i początków czerwca 1979 roku). Dojrzałośc tego programu, jego obszerność i szczegółowość dowodzi, że jest ono wynikiem wielu dyskusji i prac ptrzygotowawczych. Jego treść zaś wskazuje, że prace studyjne miały miejsce w ramach nn.
    Działalność do wewnątrz dominowała w okresie pierwszych dwunastu lat (od 1956 do 1967). Toczono wówczas liczne dyskusje i spory wewnątrzśrodowiskowe, trwała rywalizacja o rząd dusz w srodowisku kombatanckim, poszczególne osoby określały się względem istniejącej rzeczywistości i względem kolegów. W toku tych działań ukształtowało się środowisko polityczne, które kontynuowało od 1956 roku nurt niepodleglościowy.
    Działalność zewnętrzna zaczęła się rozwijać od 1968 roku i trwała nieprzerwanie przez kolejnych dwanaście lat (aż do powstania w 1979 roku jawnej niepodległościowej partii politycznej). Działalność zewnętrzna prowadzona była we współpracy z polskim Kościołem. Współpraca ta była możliwa dzieki przychylności  Prymasa Stefana Wyszyńskiego, nazywanego przez przywódców nurtu niepodległościowego Interrexem.
    Działalnośc ta obejmowała następujące elementy: